Belevenissen in Mongu
Door: Irene
Blijf op de hoogte en volg Irene
23 April 2014 | Zambia, Mongu
Dag lieve lezers,
Bedankt weer voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog, het wordt gewaardeerd! Inmiddels nadert het einde van mijn tijd in Mongu met rasse schreden. Aanstaande vrijdag reis ik terug naar Sesheke. Hoog tijd om mijn belevenissen in Mongu met jullie te delen!
Qua onderzoek is het in Mongu goed verlopen. Ik heb interviews gedaan met arbeidsmigranten en ben langs verschillende overheidsdepartementen en NGOs gegaan voor informatie. Ook heb ik een dorp bezocht om te onderzoeken hoe de mensen daar tegen arbeidsmigratie aankijken (zie foto’s). Zoals sommigen van jullie hebben meegekregen, had ik nogal wat problemen met de immigratiedienst hier. Het bleek namelijk dat ik een werkvergunning nodig had… Uiteindelijk hebben we alles kunnen regelen en kon ik mijn scriptieonderzoek gelukkig voortzetten. Het was erg handig dat ik in Zambia al wat contacten had!
In het algemeen heb ik het best naar m’n zin gehad in Mongu en leuke mensen ontmoet. Het is overdag steeds rond de 30 graden Celsius geweest met af en toe wat regen. Er kleeft ten opzichte van Sesheke wel een groot nadeel aan Mongu: er zijn hier belachelijk veel kakkerlakken! Mijn ervaringen met deze lieve diertjes hebben me bijvoorbeeld geleerd om ’s ochtends eerst m’n föhn uit het raam te richten, zodat de 5 tot 10 kakkerlakken die de föhnmond gebruiken als ledikantje in de tuin worden geblazen, en niet in m’n gezicht. Ze kruipen letterlijk overal tussen, van kleding tot eten tot je lakens.
In Mongu is er niet heel veel te doen, maar ik heb o.a. de haven, een krokodillenfarm en het dorp Limulunga bezocht (zie andere foto’s). In de haven van Mongu probeert men al 3 decennia een brug naar Angola te bouwen, maar deze zakt keer op keer weg in het moerassige landschap. Ze hebben er nu een voorraad Chinezen op losgelaten, dus wie weet gloort er hoop aan de horizon. De krokodillenfarm ligt ongeveer 10 km van Mongu en huisvest 8000 krokodillen. Die worden gehouden voor hun huid, en geslacht als ze 7 jaar zijn. De huid gaat naar Singapore. Het vlees wordt gekookt en vervolgens gevoerd aan de - nog levende - krokodillen… Na de krokodillenfarm gingen we verder naar Limulunga, een dorp op 20 km afstand van Mongu. Hier wordt jaarlijks de Kuomboka ceremonie gehouden, wat inhoudt dat de Litunga (de koning van Lozis) en zijn gevolg met boten vanuit de lagergelegen landen naar het paleis in Limulunga verhuizen. Dit gebeurt gewoonlijk in april als het water dermate gestegen is dat verhuizen de enige optie is. Helaas is dit jaar in maart de vrouw van de Litunga overleden en werd de ceremonie afgeblazen. Jammer, want het schijnt heel indrukwekkend te zijn. We namen nu maar genoegen met een bezoekje aan het museum van Limulunga. Hier worden de geschiedenis en de cultuur van de Lozis tentoongespreid. Helaas mocht ik geen foto’s maken. Anders had ik jullie hele bizarre witch craft voorwerpen kunnen laten zien, zoals een dodelijke praatpop (ze hulde zich gelukkig in stilzwijgen) en een spiegel waarin je je vijanden kunt zien zodat je vervolgens een hompje dodelijke klei met bijbehorend dodelijk stokje kunt gebruiken om ze ceremonieel te elimineren. Bijzonder allemaal! Ik geloof dat dat m’n uitstapjes wel waren.
Tot slot heb ik een top 3 gemaakt van de meest opmerkelijke personen in Mongu:
1) De ‘Hungaraen saussegges’ verkoopster. Op het marktplein van Mongu staat een standje met op de banner de tekst ‘Hungaraen saussegges for sale’, vergezeld van twee lachende worstjes. De (vermoedelijk dyslectische) verkoopster gilt dan ook regelmatig ‘saussagessss’ over de markt. Nu de twist: ze verkoopt gebraden kip, geen worstjes. Ik heb navraag gedaan en dit vindt ze zelf niet zo’n probleem, want ‘mensen hier houden toch niet van worstjes’. Logisch toch? :)
2) De robotbedelaar. De meest beruchte bedelaar van Mongu is de robotbedelaar. Hij spreekt nooit. Op blote voeten en gehuld in lompen struint hij de straten af, en zodra hij iemand tegenkomt met een auto of een blanke huid komt hij in actie. Als hij je ziet, marcheert hij naar je toe en blijft stokstijf voor je stilstaan. Vervolgens schiet zijn arm robotachtig vooruit en hoopt hij dat je wat geld in zijn hand legt. Als je dit niet doet, hobbelt hij minimaal 100 meter achter je aan, zijn hand nog steeds uitgestrekt. Hoe zielig ook, hij is best een beetje eng!
3) De bakkerijmedewerkster bij Shoprite. Een voordeel van een Zuid-Afrikaanse supermarkt in Mongu is dat ze mijn geliefde ‘pies’ verkopen. Nu houd ik vooral van pies met kip, en bakt de bakkerij in Mongu voornamelijk ‘steak & kidney pies’. Ik weet niet hoe, maar alle 3 keren dat ik naar Shoprite ben geweest, stond dezelfde vriendelijk glimlachende bakkerijmedewerkster achter de vitrine en lag er nog maar 1 pie. Ik vraag haar welke smaak het is. Zij antwoordt dat het steak & kidney is, waarop ik ‘bedankt, laat dan maar’ zeg. Vervolgens bekijkt ze de pie nog een keer nauwkeurig, zegt: ‘o nee, het is kip champignon!’ en lacht enthousiast naar me. Mijn hart springt op van vreugde, ik reken af en gooi de pie bij de lodge verwachtingsvol in de oven. En iedere keer weer blijkt het een steak & kidney pie te zijn…. Hoe ik hier 3x ben ingetrapt, weet ik niet. She is good!
Mijn ervaring in Mongu was bijzonder, maar Sesheke roept! Ik blijf daar nog 3 weken om m’n onderzoek af te ronden. Vervolgens ga ik een paar dagen naar Livingstone en vlieg ik op 21 mei naar Zuid-Afrika, waar ik weer wat tijd ga doorbrengen met de familie daar. Heb er zin in! 1 juni ben ik terug in Nederland.
Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Liefs,
Irene
Bedankt weer voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog, het wordt gewaardeerd! Inmiddels nadert het einde van mijn tijd in Mongu met rasse schreden. Aanstaande vrijdag reis ik terug naar Sesheke. Hoog tijd om mijn belevenissen in Mongu met jullie te delen!
Qua onderzoek is het in Mongu goed verlopen. Ik heb interviews gedaan met arbeidsmigranten en ben langs verschillende overheidsdepartementen en NGOs gegaan voor informatie. Ook heb ik een dorp bezocht om te onderzoeken hoe de mensen daar tegen arbeidsmigratie aankijken (zie foto’s). Zoals sommigen van jullie hebben meegekregen, had ik nogal wat problemen met de immigratiedienst hier. Het bleek namelijk dat ik een werkvergunning nodig had… Uiteindelijk hebben we alles kunnen regelen en kon ik mijn scriptieonderzoek gelukkig voortzetten. Het was erg handig dat ik in Zambia al wat contacten had!
In het algemeen heb ik het best naar m’n zin gehad in Mongu en leuke mensen ontmoet. Het is overdag steeds rond de 30 graden Celsius geweest met af en toe wat regen. Er kleeft ten opzichte van Sesheke wel een groot nadeel aan Mongu: er zijn hier belachelijk veel kakkerlakken! Mijn ervaringen met deze lieve diertjes hebben me bijvoorbeeld geleerd om ’s ochtends eerst m’n föhn uit het raam te richten, zodat de 5 tot 10 kakkerlakken die de föhnmond gebruiken als ledikantje in de tuin worden geblazen, en niet in m’n gezicht. Ze kruipen letterlijk overal tussen, van kleding tot eten tot je lakens.
In Mongu is er niet heel veel te doen, maar ik heb o.a. de haven, een krokodillenfarm en het dorp Limulunga bezocht (zie andere foto’s). In de haven van Mongu probeert men al 3 decennia een brug naar Angola te bouwen, maar deze zakt keer op keer weg in het moerassige landschap. Ze hebben er nu een voorraad Chinezen op losgelaten, dus wie weet gloort er hoop aan de horizon. De krokodillenfarm ligt ongeveer 10 km van Mongu en huisvest 8000 krokodillen. Die worden gehouden voor hun huid, en geslacht als ze 7 jaar zijn. De huid gaat naar Singapore. Het vlees wordt gekookt en vervolgens gevoerd aan de - nog levende - krokodillen… Na de krokodillenfarm gingen we verder naar Limulunga, een dorp op 20 km afstand van Mongu. Hier wordt jaarlijks de Kuomboka ceremonie gehouden, wat inhoudt dat de Litunga (de koning van Lozis) en zijn gevolg met boten vanuit de lagergelegen landen naar het paleis in Limulunga verhuizen. Dit gebeurt gewoonlijk in april als het water dermate gestegen is dat verhuizen de enige optie is. Helaas is dit jaar in maart de vrouw van de Litunga overleden en werd de ceremonie afgeblazen. Jammer, want het schijnt heel indrukwekkend te zijn. We namen nu maar genoegen met een bezoekje aan het museum van Limulunga. Hier worden de geschiedenis en de cultuur van de Lozis tentoongespreid. Helaas mocht ik geen foto’s maken. Anders had ik jullie hele bizarre witch craft voorwerpen kunnen laten zien, zoals een dodelijke praatpop (ze hulde zich gelukkig in stilzwijgen) en een spiegel waarin je je vijanden kunt zien zodat je vervolgens een hompje dodelijke klei met bijbehorend dodelijk stokje kunt gebruiken om ze ceremonieel te elimineren. Bijzonder allemaal! Ik geloof dat dat m’n uitstapjes wel waren.
Tot slot heb ik een top 3 gemaakt van de meest opmerkelijke personen in Mongu:
1) De ‘Hungaraen saussegges’ verkoopster. Op het marktplein van Mongu staat een standje met op de banner de tekst ‘Hungaraen saussegges for sale’, vergezeld van twee lachende worstjes. De (vermoedelijk dyslectische) verkoopster gilt dan ook regelmatig ‘saussagessss’ over de markt. Nu de twist: ze verkoopt gebraden kip, geen worstjes. Ik heb navraag gedaan en dit vindt ze zelf niet zo’n probleem, want ‘mensen hier houden toch niet van worstjes’. Logisch toch? :)
2) De robotbedelaar. De meest beruchte bedelaar van Mongu is de robotbedelaar. Hij spreekt nooit. Op blote voeten en gehuld in lompen struint hij de straten af, en zodra hij iemand tegenkomt met een auto of een blanke huid komt hij in actie. Als hij je ziet, marcheert hij naar je toe en blijft stokstijf voor je stilstaan. Vervolgens schiet zijn arm robotachtig vooruit en hoopt hij dat je wat geld in zijn hand legt. Als je dit niet doet, hobbelt hij minimaal 100 meter achter je aan, zijn hand nog steeds uitgestrekt. Hoe zielig ook, hij is best een beetje eng!
3) De bakkerijmedewerkster bij Shoprite. Een voordeel van een Zuid-Afrikaanse supermarkt in Mongu is dat ze mijn geliefde ‘pies’ verkopen. Nu houd ik vooral van pies met kip, en bakt de bakkerij in Mongu voornamelijk ‘steak & kidney pies’. Ik weet niet hoe, maar alle 3 keren dat ik naar Shoprite ben geweest, stond dezelfde vriendelijk glimlachende bakkerijmedewerkster achter de vitrine en lag er nog maar 1 pie. Ik vraag haar welke smaak het is. Zij antwoordt dat het steak & kidney is, waarop ik ‘bedankt, laat dan maar’ zeg. Vervolgens bekijkt ze de pie nog een keer nauwkeurig, zegt: ‘o nee, het is kip champignon!’ en lacht enthousiast naar me. Mijn hart springt op van vreugde, ik reken af en gooi de pie bij de lodge verwachtingsvol in de oven. En iedere keer weer blijkt het een steak & kidney pie te zijn…. Hoe ik hier 3x ben ingetrapt, weet ik niet. She is good!
Mijn ervaring in Mongu was bijzonder, maar Sesheke roept! Ik blijf daar nog 3 weken om m’n onderzoek af te ronden. Vervolgens ga ik een paar dagen naar Livingstone en vlieg ik op 21 mei naar Zuid-Afrika, waar ik weer wat tijd ga doorbrengen met de familie daar. Heb er zin in! 1 juni ben ik terug in Nederland.
Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Liefs,
Irene
-
23 April 2014 - 18:04
Anne:
Ha Irene,
Leuk verhaal weer zeg! Je hebt het daar goed naar je zin geloof ik.
Nog veel plezier en succes in de laatste maand! Ik kijk weer uit naar uit je volgende blog.
xx Anne -
23 April 2014 - 18:42
Lianne Oskamp:
Lieve Irene,
Wat leuk weer wat van je te horen. Wat gaat de tijd toch snel. En wat maak je toch een hoop mee daar. Mooie foto's ook :)
Die kakkerlakken lijken me helemaal niks hoor. Blll.
Tjonge en die hoeveelheid krokodillen in de krokodillenfarm is nogal wat. Het was wel groot daar zeker?
En heb je de rototbedelaar nog wat gegeven en gesmuld van de steak and kidney?
Een goede tijd nog gewenst in Sesheke en geniet straks nog bij je familie in Zuid-Afrika!
Liefs Lianne
-
23 April 2014 - 23:45
Annelies :
Hoi Ireen,
Dat zijn weer gave foto's.
Ik mis alleen de foto's van die smerige kakkerlakken. Brrrrr,echt smerig lijkt met dat.
Geniet nog maar een paar weekjes daar en kom dan maar weer lekker naar huis.
Misschien maakt je moeder dan wel de goeie pie ;-)
Groetjes Annelies -
24 April 2014 - 20:15
Maarten:
Hi Irene,
Goed verhaal weer, leuke foto's ook.
Goeie reis morgen! Verslaap je niet (haha) en veel plezier weer in Sesheke.
Groeten,
Maarten
-
24 April 2014 - 20:57
Eline:
Ha Irene,
Wat gezellig om je verhaal weer te lezen!Oh bah zeg die kakkerlakken dat ze zelfs in je föhn gaan zitten zeg.
Kan je die beter eerst effe goed uitblazen ja.
Haha oh die vrouw houdt jou gewoon een beetje voor de gek met haar steak & kidney pie.
Veel plezier in Sesheke en bij je fam. in Zuid-Afrika!
liefs Eline
-
25 April 2014 - 11:16
Riek Verdoorn:
Lieve Irene
Wat een mooi verhaal heb je weer. Wat leven wij dan in een vrij schoon land. (daar moeten we zelf natuurlijk ook wat voor doen). Het verhaal van de kakkerlakken doet me griezelen. Als ik hier in huis eens een zilvervisje voorbij zie schieten, dan griezel ik er al van. Wij maakten het in Sri Lanka mee, dat de gekko's over de muren vlogen en een baviaan vlak bij de voordeur zat. Toen ik de deur opende, keek ik recht in zijn snuit. Toen begreep ik ook waarom er allemaal tralies voor de ramen zaten.
Je leert zo wel veel van de gebruiken van een land. Jij woont er een paar maanden tussen en dan maak je het dagelijkse leven van de mensen daar goed mee. Ook als ze je steeds weer bedotten. (een ezel stoot.......?) We wensen je een goede tijd toe in Sheheke en over een poosje bij je fam. in Z.Afrika.
Groetjes Oom Dick en tante Riek
-
25 April 2014 - 11:16
Riek Verdoorn:
Lieve Irene
Wat een mooi verhaal heb je weer. Wat leven wij dan in een vrij schoon land. (daar moeten we zelf natuurlijk ook wat voor doen). Het verhaal van de kakkerlakken doet me griezelen. Als ik hier in huis eens een zilvervisje voorbij zie schieten, dan griezel ik er al van. Wij maakten het in Sri Lanka mee, dat de gekko's over de muren vlogen en een baviaan vlak bij de voordeur zat. Toen ik de deur opende, keek ik recht in zijn snuit. Toen begreep ik ook waarom er allemaal tralies voor de ramen zaten.
Je leert zo wel veel van de gebruiken van een land. Jij woont er een paar maanden tussen en dan maak je het dagelijkse leven van de mensen daar goed mee. Ook als ze je steeds weer bedotten. (een ezel stoot.......?) We wensen je een goede tijd toe in Sheheke en over een poosje bij je fam. in Z.Afrika.
Groetjes Oom Dick en tante Riek
-
28 April 2014 - 12:23
Esther (de Jong):
Hey Irene!
Geniaal die xylofoon! Haha! Die kakkerlakken worden dan ook ruw gewekt! Het verhaal van die bakkerijmedewerkster is ook erg goed.. die verdiend dr kost wel zo!
Nou, hou je taai en geniet nog ff!
Liefs!
Es -
30 April 2014 - 20:12
Janneke:
Hallo Irene,
Wat heb je toch weer veel meegemaakt. Leuk hoor om je verhalen te lezen. Dat wordt straks weer wennen in Nederland. Geniet nog van de weken die je in Sheheke en Livingstone bent en bij je familie.
Groetjes Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
