Eerste belevenissen in Cali
Door: Irene
Blijf op de hoogte en volg Irene
24 Januari 2015 | Colombia, Cali
Daar ben ik dan, dit keer vanuit Colombia! Hartelijk dank voor alle goede wensen voor mijn vertrek! Nu ik mijn eerste week in Cali heb doorgemaakt, is het hoog tijd om jullie deelgenoot te maken van mijn belevenissen.
Woensdag 14 januari vloog ik ’s ochtends vroeg van Schiphol naar Parijs, waar ik na een korte stop doorvloog naar Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Tijdens deze vlucht van 12 uur zat ik naast een erg aardige Colombiaanse van mijn eigen leeftijd die de mogelijkheid aangreep om me alvast wegwijs te maken in de Colombiaanse cultuur, natuur en geschiedenis. Het werd een gezellige vlucht, waaraan ik meteen een logeeradresje in Bogotá heb overgehouden. Ondertussen was onze vlucht bijna een uur vertraagd. Dat was niet handig aangezien ik in Bogotá een erg korte overstaptijd had en m’n koffer opnieuw moest inchecken. Ondanks het feit dat mijn nieuwe Colombiaanse vriendin manhaftig al schreeuwend en rennend de weg voor me baande, redde ik het niet en werd ik na een dramatisch handen-en-voetenschouwspel bij de incheckbalie op een 40 minuten latere vlucht naar Cali gezet. Die was echter ook vertraagd (lees: de stewardess zat te slapen bij de gate en schrok iets te laat wakker), waardoor ik uiteindelijk om 20.30u lokale tijd (-6 uur tijdsverschil met Nederland) aankwam in Cali. Hier stond de chauffeur van CIAT me geduldig op te wachten. Hij bracht me naar het eerder geregelde appartement, waar ook de hospita, haar dochter, hun hond, en een CIAT-collega wonen. Het zijn vriendelijke mensen die goed Engels spreken en prima wifi hebben. Ik heb hier op de achtste verdieping een eenvoudig kamertje met een bed, kast en stoel, en een eigen badkamertje. Het appartement ligt in een goede buurt en heeft 24 uur per dag beveiliging. Ik denk niet dat ik hier het hele jaar blijf, maar voorlopig is het prima uit te houden.
Donderdag was m’n nieuwe hospita Ana zo vriendelijk om me rond te rijden in Cali en me overal bij te helpen. We hebben boodschappen gedaan, een lokale simkaart en Spaanse lessen voor mij geregeld, en ik heb mijn eerste pesos gepind. De Colombiaanse peso is nogal een verwarrende munteenheid. Eén euro is momenteel 2.700 pesos, en één dollar (mijn salaris is in dollars) is 2.400 pesos. 10.000 pesos wordt echter geschreven als $10.000 of $10 en soms zelfs benoemd als ’10 dollar’. Het dollarteken wordt dus zowel gebruikt voor dollars als pesos, en de ene keer worden de drie nullen van de pesos niet vermeld op prijskaartjes en de andere keer wel. Ik weet niet wie dit prachtige systeem heeft bedacht, maar het is echt superduper praktisch. ;) In ieder geval is het fijn dat hier qua producten alles te krijgen is. Op een paar minuten lopen van mijn appartement kom je bij het Centro Comercial Centenario. Dit gebouw bestaat uit vijf verdiepingen, waaronder een verdieping met een supermarkt, twee verdiepingen met allerlei soorten winkels, een verdieping met eettentjes, en een verdieping met een bioscoop. Een echte shopping mall naar Amerikaans model dus! Ik vermoed alleen dat er in de VS wat minder beveiliging aanwezig is…
Vrijdag 16 januari was mijn eerste werkdag bij CIAT. Bij CIAT’s vestiging in Palmira werken 800 mensen, die bijna allemaal met bussen vanuit Palmira en Cali naar het complex worden gereden. Dit ligt namelijk in the middle of nowhere tussen Cali en Palmira. Ik woon gelukkig recht tegenover een bushalte van CIAT’s bus 10 en kan ’s ochtends om 6.30u zo de bus inrollen. Jep, 6.30u… De rit zelf duurt 40 tot 60 minuten, afhankelijk van hoeveel file er staat. Het CIAT-complex is erg mooi (zie foto’s)! Het heeft naast de standaard kantoren een eigen bibliotheek, bank, postkantoor, reisbureau, dokter, kinderopvang (de kinderen gaan ook gezellig mee in de bus), restaurants en sportfaciliteiten. De werktijden zijn van 7.30u tot 16.30u met anderhalf uur (!) lunchpauze. Tijdens de lunchpauze wordt er een gratis warme lunch geserveerd. Qua werkzaamheden schrijf ik momenteel mee aan projectvoorstellen op het gebied van landbouwinformatievoorziening en klimaatverandering. Erg interessant! Ik ben gelukkig ingedeeld bij Amerikaanse projectleiders. De Colombianen op mijn zaaltje spreken nauwelijks Engels, wat snel Spaans leren toch wel een noodzaak maakt, al is het maar om de gesprekken bij de waterkoeler te kunnen volgen. Ik heb nu elke zaterdagochtend 2 uur privéles in Spaanse conversatietechnieken.
In het algemeen lijkt Santiago de Cali, kortweg Cali, me redelijk veilig. Een paar decennia geleden was dit wel anders. Er was toen een hevige strijd gaande tussen de drugskartels van Medellín, de tweede stad van Colombia, en de drugskartels van Cali. Die extreme strijd is inmiddels uitgedoofd, maar de hoge criminaliteit en de voortdurende fricties tussen Calinese kartels in combinatie met aanslagen van de FARC in 2008 en 2010 zorgen ervoor dat de 2,5 miljoen inwoners van Cali erg gespitst zijn op veiligheid. Er bestaat een ‘binnencultuur’; mensen proberen de tijd dat ze buiten hun veilige zone (huis, werk, winkelcentrum, stamcafé, sportclub, etc.) zijn zo kort mogelijk te laten duren. Gezellig eens een buurtje gaan verkennen staat dus niet hoog op de prioriteitenlijst van de Caleños. Dit is mogelijk gerelateerd aan het feit dat er een algemeen alarmnummer is (123) en een alarmnummer voor ontvoeringen (165)... Er zijn gelukkig verschillende goede buurten in de stad waar veel beveiliging is en je gewoonlijk zonder problemen kunt vertoeven. Ik heb van behulpzame Caleños daarbij verschillende tips gekregen, waaronder:
• Ga nooit over straat met veel geld, een dure tas of opvallende sieraden
• Het maakt niet uit wat je bij je hebt op straat, als je je maar zeker gedraagt
• Loop snel zodat er minder tijd is om je te beroven
• Loop niet te snel zodat je zeker overkomt en je genoeg tijd hebt om gevaren op te merken
• Kijk mensen aan en groet ze, dit schept een gevoel van vertrouwelijkheid
• Maak nooit oogcontact met mensen op straat
Ik concludeer hieruit dat iedereen een eigen strategie heeft om te dealen met een post-conflict situatie. :) Een andere reden waarom Caleños graag binnen blijven heeft ongetwijfeld te maken met het verkeer, want dat is één grote chaos met veel ongelukken en getoeter. Een gezegde hier luidt als volgt: ‘als een jongeman geld heeft, koopt hij een oude auto of motor om zich te verplaatsen. Als hij later weer wat geld heeft, koopt hij nieuwe onderdelen. Als hij daarna nog geld over heeft, koopt hij een rijbewijs.’ Ik denk dat dat wel zo ongeveer klopt. Er is gelukkig een redelijk goed bus- en taxinetwerk beschikbaar waarmee mensen zich kunnen verplaatsen. Daarbij liggen er door grote delen van Cali treinrails, maar die zijn slechts een paar jaar in gebruik geweest. De reden? De stiptheid en de vele deuren van treinen maakte het te makkelijk om ze te beroven… In het oude treinstation slapen nu zwervers.
Afgezien van de veiligheids- en verkeerssituatie is Cali een fijne stad om in te wonen. Het is hier schoon en er zijn verschillende groene zones. De afgelopen week was het overdag gemiddeld zo’n 26 graden Celsius met flink wat regen en onweer. De donder was zelfs dermate krachtig dat bij elke donderslag zo’n 20 autoalarmen begonnen te loeien, heerlijk zo middenin de nacht. ;) Ik kreeg helaas snel na aankomst een griepje waardoor ik me in m’n eerste werkweek twee dagen ziek moest melden, maar ben nu gelukkig weer hersteld.
Ik laat het hierbij! Bedankt voor het lezen van mijn blog en ik hoor graag hoe het jullie vergaat in ons kleine, koude landje. Bij de volgende blog zal ik meer foto’s plaatsen van Cali.
Liefs,
Irene
-
24 Januari 2015 - 22:47
Pa:
Leuk verhaal en de foto's geven een leuke impressie van je werkomgeving. Ziet er goed en netjes uit en zal wel een stuk rustiger zijn dan de drukte in Cali.
Groetjes en veel plezier. -
24 Januari 2015 - 23:29
Elvira:
Wat heerlijk om je blogs weer te kunnen lezen! En wat verwarrend van die pesos en dollars! Leve de logica (met name voor de toeristen!). De campus ziet er wel erg mooi uit, inderdaad netjes en schoon! Scheelt een hoop!
Blij dat je je inmiddels weer beter voelt nu! Geniet van alles daar en ik zie uit naar je volgende verhaal met foto's! -
25 Januari 2015 - 07:38
Luc:
Weer een duidelijk verhaal :-) -
25 Januari 2015 - 09:56
Bep Van 't Hof:
Beste Irene,
Beste Irene,
Wat een interessant verslag van je eerste belevenissen in Colombia.
Het is leuk om je activiteiten daar te lezen omdat je het zo' fris en fruitig' schrijft.
Je neemt de lezer mee op een zodanige manier dat je haast zelf ter plekke bent.
We hopen nog veel van jouw mooie en boeiende verhalen te lezen met de bijbehorende foto's.
Veel succes en gezondheid toegewenst, Irene, we volgen je verrichtingen met veel plezier en interesse.
Groeten uit een winters Papendrecht waar het kleine beetje sneeuw op zaterdag weer is gesmolten op Zondag.
Bep en Ton van 't Hof
-
25 Januari 2015 - 11:54
Caroline Bijkerk:
Ha Irene,
Harstikke leuk om je blog te lezen! Geniet van deze kans.
Liefs Caro -
25 Januari 2015 - 16:55
Eline:
Ha Irene,
Wat leuk een nieuwe blog! Grappig dat je naast een Colombiaanse in het vliegtuig zat. Heb je heel wat verhalen kunnen horen, tijdens zo'n lange vlucht. Pff wat verwarrend zeg met die munteenheid.
Heel leuk om zo ook een beeld te krijgen van je werkplek. Ziet er mooi uit!
In ons kleine kikkerlandje was het gisteren weer even echt winterweer met klein laagje sneeuw.
Het OV enz. was uiteraard allemaal weer ontregeld. Blij dat ik vrij was en er niet doorheen hoefde naar me werk haha.
Veel succes verder en hopelijk snel weer een nieuwe blog :)
Liefs Eline
-
25 Januari 2015 - 17:56
Monique Montenarie:
Hoi Irene, Leuk om je belevenissen te lezen, zo lekker herkenbaar in stijl! We missen je kritische observaties hier wel hoor, en af en toe een blik van verstandhouding.. Op onze zaal is de verhuizing goed verlopen en het is er een stuk rustiger op geworden. Heel veel plezier daar, ik blijf je graag volgen,
groeten van Monique -
25 Januari 2015 - 21:39
Oma Van Loosen:
Ha, lieve kleindochter,
Heerlijk om weer zo'n gezellig verhaal te lezen, ik zat er al op te wachten, dus toen ik het gisteren ontdekte, was m'n hele dag goed, dat snap je! Wij denken dat je het daar best zal uithouden, al wens ik je sterkte met het uitzoeken van geld, en de prijzen van de verschillende spullen. Zeer verwarrend, moet ik zeggen, maar dat is jou wel toevertrouwd. Raar idee dat het bij jou nu lekker warm is, en hier een flink aantal graden kouder, al mogen we nóg niet klagen. Er wordt, door Opa én door mij, alweer reikhalzend uitgekeken naar een vervolg, dus laat ons maar niet te lang wachten. Sterkte bij alles, en liefs en groetjes, Opa en Oma
-
26 Januari 2015 - 04:03
Tante Ria Verdoorn:
Lieve Irene,
Wat leuk je verslagen weer te lezen en de foto's te zien..
Wat een geluk met die Colombiaanse in het vliegtuig, zij kon je alvast heea vertellen.
En je hebt mi ook een aardige hospita Ana die jou een sight-seeing gaf.
De plaats en je werkplekje en al die mooie gebouwen daar zien er ook niet verkeerd uit en alles is vrij dichtbij wat ook wel heerlijk is.En dan ook dat heerlijke weer daar.
Smaakt het eten daar nog een beetje?Heb je leuke collega's?
Succes met je project en Spaanse lessen he.
Sterkte en tot horens weer he.
Groetjes tante Ria V -
26 Januari 2015 - 09:44
Annerieke:
Hee Irene,
Goed om te horen dat je veilig en wel in Colombia bent aangekomen! Fijn om je verhalen weer te lezen :) Heb je ook leuke bezigheden in het weekend en in de avonden (ondanks in de binnencultuur)? Succes met al je werkzaamheden en veel plezier toegewenst! X Annerieke -
27 Januari 2015 - 10:17
Petra:
Super fijn Irene dat je goed aangekomen bent en inmiddels je plek hebt gevonden. Fijn ook dat ze je allemaal goed wegwijs maken en vertellen hoe je je plek moet weten in de Colombiaanse samenleving. Weer een mooi verhaal en samen met de fotos kunnen we ons weer een goed beeld vormen van jou leventje. Ziet er wel prachtig uit dat gebouw, en die beplanting. Doet me een beetje aan Florida denken. Heel veel succes met je werk en hopelijk voel je je snel een beetje thuis in Cali. Liefs en dikke kus van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley