Nog 2 weken te gaan...
Door: Irene
Blijf op de hoogte en volg Irene
03 December 2013 | Zambia, Sesheke
Dag lieve lezers!
Na een lange radiostilte wegens alle drukte is het tijd voor het laatste nieuws uit Zambia. Even een terugblik op de laatste weken:
13 t/m 16 november zijn we met het Sesheke kantoor naar het hoofdkantoor in Lusaka geweest voor een workshop over klimaatverandering. Aangezien Lusaka 600 km verderop ligt en de wegen niet zo best zijn, waren we woensdag de 13e met twee landrovers de hele dag al hobbelend, slapend, kletsend en kerstliedjes zingend bezig om in Lusaka te komen. Gelukkig kom je met goed gezelschap de tijd altijd door! ’s Avonds konden we dan eindelijk inchecken in een mooi hotel met zwembad in een buitenwijk van Lusaka. M’n baas en ik kregen als enige vrouwen van het gezelschap de beste kamers. Die waren dan ook echt prachtig! Donderdag de 14e waren we een dagje vrij om onze zaakjes te regelen in Lusaka. Ik had niets te regelen en heb met de dochter van m’n baas voornamelijk heel veel en heel lekker gegeten in één van de drie grote shopping malls van Lusaka, Manda Hill, en een beetje geshopt. Tot mijn spijt heb ik hier ook m’n haar laten knippen… Laat ik op dit dramatisch hoogtepunt verder niet ingaan. ;) Tegen de tijd dat ik jullie zie is het hopelijk weer wat gegroeid of in ieder geval in een beter model geknipt! Na deze relaxte dag volgde de workshop op vrijdag, waarbij afgevaardigden van verschillende kantoren aanwezig waren. Naast de presentaties over klimaatverandering en adaptatiemaatregelen mocht ik een presentatie geven over de voortgang van mijn onderzoek. Het commentaar was gelukkig erg positief en nuttig. ’s Avonds zijn we het zwembad ingedoken met het groepje dat kan zwemmen en hebben we tot slot met het hele gezelschap een film gekeken. Zaterdagochtend was het tijd om afscheid te nemen en vatten we de terugreis naar Sesheke aan. Toch leuk om een paar dagen in de hoofdstad geweest te zijn!
Voor m’n 23ste verjaardag heb ik op zaterdag 23 november een feestje gegeven. Dit was een heel gedoe, want ik moest de ochtend zelf nog boodschappen en eten gaan halen in Namibië. Normaal gesproken zou dit geen probleem zijn, maar ik had er niet bij stilgestaan dat de salarissen uitbetaald zouden worden op 22 november. De dag van salarisuitbetaling resulteert erin dat half Zambia de dag erna de grens met Namibië passeert om daar goedkoop inkopen te doen. Het was dus ontzettend druk aan de grens en het kostte me ruim 2 uur om in Katima Mulilo te komen. Gelukkig ging het met de inkopen sneller dan verwacht en was ik toch nog op tijd terug. Het feest was erg geslaagd! Voor een impressie, zie de foto’s. Uiteraard werd ik besmeurd met taart en begooid met water. Dat hoort er hier nu eenmaal bij als je jarig bent. ;) Dinsdag de 26ste was ik echt jarig en kreeg ik op kantoor nog taart en cadeautjes. Ook werd na 3 maanden discussie eindelijk mijn Lozi naam onthuld: Likezo. Dit betekent ‘de daadkrachtige’ of ‘brenger van goede daden’. Daar kon ik wel mee leven! Iedereen hier heeft namelijk een Engelse naam en een Lozi naam. In mijn geval ontbrak de Lozi naam nog. Helaas heb ik geen verjaardagspost ontvangen omdat het postsysteem hier niet functioneert…. Het adres wat ik in m’n blog had geschreven is wel correct. Het spijt me voor de mensen die soms al maanden geleden kaarten en pakjes hebben verstuurd (erg lief!), maar gebaseerd op mijn uitgebreide, luide discussies met de postbeambten in Sesheke verwacht ik niet dat ze nog gaan aankomen. :( Ik zal het postvakje blijven checken tot de dag dat ik vertrek.
We zitten hier inmiddels volop in de mangotijd. Omdat er overal mangobomen staan moet je uitkijken waar je loopt en regelmatig opzij springen. De overdaad aan mango’s maakt ze ook lekker goedkoop: ik kocht gisteren 10 mango’s voor omgerekend 50 eurocent. Minder opbeurend nieuws is dat het regenseizoen in de regio Sesheke zodanig verlaat is dat er nu al een hongersnood voorspeld wordt voor volgend jaar. De meeste boeren hebben de maïs namelijk allang gepland, maar vanwege de hitte en het gebrek aan regen zijn de zaden verkookt in de grond. De bevolking is in paniek, ze zien de bui - helaas figuurlijk - al hangen. Erg sneu hoe deze mensen lijden onder klimaatverandering.
In tegenstelling tot deze zware levensomstandigheden dobber ik over twee weken op een luchtbedje rond in Zuid-Afrika. Moet nog even hard werken om m’n rapport op tijd af te krijgen. Het begint gelukkig al aardig vorm te krijgen. Vrijdag hoop ik m’n conceptversie op te sturen naar m’n begeleiders. Ondertussen begin ik langzaam aan afscheid te nemen van Sesheke en haar inwoners. Speciaal voor jullie heb ik een top 3 gemaakt van dingen die ik absoluut ga missen, en dingen die ik zeker niet zal missen:
Wat ik ga missen:
1) De Zambianen. Hun openheid, vriendelijkheid en hulpvaardigheid ten opzichte van bekenden en onbekenden is heel bijzonder. Daar kunnen we in Nederland nog een puntje aan zuigen!
2) De relaxte cultuur. Drie uur wachten? Geen probleem. Wat komt, dat komt. Als het niet komt, dan is er morgen weer een dag. No stress!
3) Nshima. De eerste keer dat ik het at stikte ik er bijna in, maar inmiddels ben ik nshima echt gaan waarderen! Zachte nshima, met geroosterde kip en veel groente en veel ‘soup’. Mmmmm!
Wat ik niet ga missen:
1) De insectenplagen. Van spinnen tot grote onschuldige mieren tot vliegen tot kleine bijtende mieren, ons huis heeft een bijzonder grote aantrekkingskracht op insecten.
2) De inefficiëntie. De keerzijde van de relaxte cultuur is een gebrek aan efficiëntie op vele terreinen. En omdat men niet anders gewend is, draait de vicieuze cirkel van relaxtheid en inefficiëntie opgewekt door.
3) De overload aan aandacht. Ik heb geturfd. Vandaag is er 9x naar me geroepen door onbekende kinderen en volwassenen, enkel omdat ik een blanke vrouw ben. Een zwaai, een groet, een glimlach en ze zijn weer tevreden, maar deze verheerlijking stuit me vanaf het begin al tegen de borst. Koningin zijn is niet aan mij besteed!
Lieve mensen, dit was vermoedelijk mijn laatste blog vanuit Zambia. Ik heb hier een toptijd gehad!! Iedereen erg bedankt voor het meeleven deze laatste maanden! Jullie reacties maakten het leuk om een blog bij te houden. Tijdens mijn scriptieonderzoek begin volgend jaar hoop ik jullie weer te mogen verwelkomen op deze pagina. Waar ik dan zal zijn? Dat blijft voorlopig voor iedereen, inclusief mijzelf, nog een verrassing. :)
Veel liefs, fijne Sinterklaasviering en tot snel,
Irene
Na een lange radiostilte wegens alle drukte is het tijd voor het laatste nieuws uit Zambia. Even een terugblik op de laatste weken:
13 t/m 16 november zijn we met het Sesheke kantoor naar het hoofdkantoor in Lusaka geweest voor een workshop over klimaatverandering. Aangezien Lusaka 600 km verderop ligt en de wegen niet zo best zijn, waren we woensdag de 13e met twee landrovers de hele dag al hobbelend, slapend, kletsend en kerstliedjes zingend bezig om in Lusaka te komen. Gelukkig kom je met goed gezelschap de tijd altijd door! ’s Avonds konden we dan eindelijk inchecken in een mooi hotel met zwembad in een buitenwijk van Lusaka. M’n baas en ik kregen als enige vrouwen van het gezelschap de beste kamers. Die waren dan ook echt prachtig! Donderdag de 14e waren we een dagje vrij om onze zaakjes te regelen in Lusaka. Ik had niets te regelen en heb met de dochter van m’n baas voornamelijk heel veel en heel lekker gegeten in één van de drie grote shopping malls van Lusaka, Manda Hill, en een beetje geshopt. Tot mijn spijt heb ik hier ook m’n haar laten knippen… Laat ik op dit dramatisch hoogtepunt verder niet ingaan. ;) Tegen de tijd dat ik jullie zie is het hopelijk weer wat gegroeid of in ieder geval in een beter model geknipt! Na deze relaxte dag volgde de workshop op vrijdag, waarbij afgevaardigden van verschillende kantoren aanwezig waren. Naast de presentaties over klimaatverandering en adaptatiemaatregelen mocht ik een presentatie geven over de voortgang van mijn onderzoek. Het commentaar was gelukkig erg positief en nuttig. ’s Avonds zijn we het zwembad ingedoken met het groepje dat kan zwemmen en hebben we tot slot met het hele gezelschap een film gekeken. Zaterdagochtend was het tijd om afscheid te nemen en vatten we de terugreis naar Sesheke aan. Toch leuk om een paar dagen in de hoofdstad geweest te zijn!
Voor m’n 23ste verjaardag heb ik op zaterdag 23 november een feestje gegeven. Dit was een heel gedoe, want ik moest de ochtend zelf nog boodschappen en eten gaan halen in Namibië. Normaal gesproken zou dit geen probleem zijn, maar ik had er niet bij stilgestaan dat de salarissen uitbetaald zouden worden op 22 november. De dag van salarisuitbetaling resulteert erin dat half Zambia de dag erna de grens met Namibië passeert om daar goedkoop inkopen te doen. Het was dus ontzettend druk aan de grens en het kostte me ruim 2 uur om in Katima Mulilo te komen. Gelukkig ging het met de inkopen sneller dan verwacht en was ik toch nog op tijd terug. Het feest was erg geslaagd! Voor een impressie, zie de foto’s. Uiteraard werd ik besmeurd met taart en begooid met water. Dat hoort er hier nu eenmaal bij als je jarig bent. ;) Dinsdag de 26ste was ik echt jarig en kreeg ik op kantoor nog taart en cadeautjes. Ook werd na 3 maanden discussie eindelijk mijn Lozi naam onthuld: Likezo. Dit betekent ‘de daadkrachtige’ of ‘brenger van goede daden’. Daar kon ik wel mee leven! Iedereen hier heeft namelijk een Engelse naam en een Lozi naam. In mijn geval ontbrak de Lozi naam nog. Helaas heb ik geen verjaardagspost ontvangen omdat het postsysteem hier niet functioneert…. Het adres wat ik in m’n blog had geschreven is wel correct. Het spijt me voor de mensen die soms al maanden geleden kaarten en pakjes hebben verstuurd (erg lief!), maar gebaseerd op mijn uitgebreide, luide discussies met de postbeambten in Sesheke verwacht ik niet dat ze nog gaan aankomen. :( Ik zal het postvakje blijven checken tot de dag dat ik vertrek.
We zitten hier inmiddels volop in de mangotijd. Omdat er overal mangobomen staan moet je uitkijken waar je loopt en regelmatig opzij springen. De overdaad aan mango’s maakt ze ook lekker goedkoop: ik kocht gisteren 10 mango’s voor omgerekend 50 eurocent. Minder opbeurend nieuws is dat het regenseizoen in de regio Sesheke zodanig verlaat is dat er nu al een hongersnood voorspeld wordt voor volgend jaar. De meeste boeren hebben de maïs namelijk allang gepland, maar vanwege de hitte en het gebrek aan regen zijn de zaden verkookt in de grond. De bevolking is in paniek, ze zien de bui - helaas figuurlijk - al hangen. Erg sneu hoe deze mensen lijden onder klimaatverandering.
In tegenstelling tot deze zware levensomstandigheden dobber ik over twee weken op een luchtbedje rond in Zuid-Afrika. Moet nog even hard werken om m’n rapport op tijd af te krijgen. Het begint gelukkig al aardig vorm te krijgen. Vrijdag hoop ik m’n conceptversie op te sturen naar m’n begeleiders. Ondertussen begin ik langzaam aan afscheid te nemen van Sesheke en haar inwoners. Speciaal voor jullie heb ik een top 3 gemaakt van dingen die ik absoluut ga missen, en dingen die ik zeker niet zal missen:
Wat ik ga missen:
1) De Zambianen. Hun openheid, vriendelijkheid en hulpvaardigheid ten opzichte van bekenden en onbekenden is heel bijzonder. Daar kunnen we in Nederland nog een puntje aan zuigen!
2) De relaxte cultuur. Drie uur wachten? Geen probleem. Wat komt, dat komt. Als het niet komt, dan is er morgen weer een dag. No stress!
3) Nshima. De eerste keer dat ik het at stikte ik er bijna in, maar inmiddels ben ik nshima echt gaan waarderen! Zachte nshima, met geroosterde kip en veel groente en veel ‘soup’. Mmmmm!
Wat ik niet ga missen:
1) De insectenplagen. Van spinnen tot grote onschuldige mieren tot vliegen tot kleine bijtende mieren, ons huis heeft een bijzonder grote aantrekkingskracht op insecten.
2) De inefficiëntie. De keerzijde van de relaxte cultuur is een gebrek aan efficiëntie op vele terreinen. En omdat men niet anders gewend is, draait de vicieuze cirkel van relaxtheid en inefficiëntie opgewekt door.
3) De overload aan aandacht. Ik heb geturfd. Vandaag is er 9x naar me geroepen door onbekende kinderen en volwassenen, enkel omdat ik een blanke vrouw ben. Een zwaai, een groet, een glimlach en ze zijn weer tevreden, maar deze verheerlijking stuit me vanaf het begin al tegen de borst. Koningin zijn is niet aan mij besteed!
Lieve mensen, dit was vermoedelijk mijn laatste blog vanuit Zambia. Ik heb hier een toptijd gehad!! Iedereen erg bedankt voor het meeleven deze laatste maanden! Jullie reacties maakten het leuk om een blog bij te houden. Tijdens mijn scriptieonderzoek begin volgend jaar hoop ik jullie weer te mogen verwelkomen op deze pagina. Waar ik dan zal zijn? Dat blijft voorlopig voor iedereen, inclusief mijzelf, nog een verrassing. :)
Veel liefs, fijne Sinterklaasviering en tot snel,
Irene
-
03 December 2013 - 14:57
Pa:
Hallo lieve dochter.
Leuk om weer je belevenissen en je beoordelingen te lezen. Geniet nog van de laatste paar dagen in Zambia en rust dan maar lekker uit bij Oom Paul en de familie. Niet lang meer en dan kan je weer de kou ervaren. Het is vannacht hier al onder nul geweest en voor het weekeinde voorspellen ze sneeuw.
Liefs,
Pa
-
03 December 2013 - 15:08
Tante Ria V:
Lieve Irene,
Allereerst alsnog van hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag,wat gaf je een leuk feest.
Gezondheid kracht en liefde en...vooral succes in je studie toegewenst.
Ik heb weer genoten van je verhalen,wat heb jij veel leuke dingen meegemaakt,maar vooral belangrijk is nu,dat je conceptversie bijna klaar is.
Je hebt een goede en actuele studiestage gekozen,dat zie en merk ik wel.
En dan jij zit als enige blanke vrouw zit tussen allerlei hooggeplaatste mensen,mooi om te zien.
En....weet je dat ik jouw haren erg leuk vind staan of.....mijn ogen moeten er slecht aan toe zijn.
En....wil je meteen 10 mango's voor me meenemen als je terugvliegt?
Je doet maar een grote Zambiaanse omslagjurk om.
Irene een goede reis terug en.......tot ziens he.
Hgr Tante Ria V -
03 December 2013 - 16:13
Jochem Van Loosen:
Lieve kleindochter,
Deze keer zal ik Oma voor zijn. Niks verkeerd met je haar! En ook je mooie blanke huid heb je ondanks de koperen ploert blank kunnen houden. Geen wonder dat iedereen zwaait en groet. Maar op deze manier heb je wel echt kunnen proeven aan Afrika. En modern Afrika, als ik de foto's van je collega's en vrienden zie. Ik heb het idee dat je na deze ervaring en het familiebezoek in Pretoria toch wel gauw naar Afrika gaat verlangen. Hier is het troosteloos, de mist komt weer op en het wordt vannacht weer koud. En het is overal hartstikke druk, sinterklaasinkopen bereiken records. Als Rutte (MP) ons wil laten consumeren moet hij nog een paar sintherdenkingen invoeren, b.v. zijn huwelijk en sterfdag. Men verwacht wel donderdag storm weer en regen, maar dat voorspelden de liedjes al; b.v. "Hoor de wind waait door de bomen, zelfs in huis..." en wat er verder volgt zou de dominee zeggen. Finland staat weer op de nominatie voor het beste onderwijs in Europa, geen wonder dat het je zo goed afgaat.
Hou je taai de laatste weken, goede reis naar Pretoria en daar hoop ik je nog op Skype te zien.
Veel liefs,
Je Opa -
03 December 2013 - 17:32
Nel Maasland:
Lieve Irene,
Blij dat het zo goed met je gaat! Leuk om je verhalen te lezen. Wat een verschil van werelden. Nog 2 weken en dan weer lekker naar huis.
Hartelijke Groeten,
Wim en Nel -
04 December 2013 - 10:39
Paul Van Loosen:
Irene,
Nshima? - is dit mieliepap - maize? Dus dit word pap en chicken - as jy gelukkig is nog 'n stukkie vleis - hier in Pretoria!
Sien uit na jou koms oor 11 dae - stuur maar net weer die vlugbesonderhede na prvl@telkomsa.net
Tot Sondag die 15e dan - geniet maar die laaste paar dae - sal beslis moeilik wees om afskeid te neem, maar so het jy dan meer as net familie in Afrika!
Groetjes,
(Ome) Paul
-
04 December 2013 - 13:19
Anne:
Ha Irene,
Wat een gezellige blog weer! Leuk dat je ons even hebt bijgepraat, was hoog tijd. ;)
Veel succes deze laatste dagen en tot snel in Wageningen!
Liefs,
Anne -
04 December 2013 - 14:20
Oma Van Loosen:
Lieve Irene,
Wat een gezellig verhaal weer, bedankt! En natuurlijk gefeliciteerd met je mooie Lozinaam, geen wonder dat je daar tevreden mee bent, iedereen zal maar zo'n naam krijgen! Maar hij klopt wel helemaal, vind ik.
Volgens het weerbericht hangt ons morgen, op Sinterklaasdag, weer een storm boven het hoofd, vergelijkbaar met die van eind oktober. 's Avonds zou hij afnemen, gelukkig maar, anders zou je heel wat Sinten en Pieten van de daken af zien kletteren! Men zegt dat het heel bijzonder is, twee van die zware stormen achter elkaar, hopelijk mag het met de schade wat meevallen. Ik denk dat alles van de vorige keer misschien nog niet eens is opgeruimd. Geniet echter maar van het feit dat jij er helemaal geen last van zal hebben, geluksvogel die je bent!
Hier is het ganse dagen herrie, herrie en nog eens herrie. Terwijl men met de renovatie nog niet eens aan ons stuk van de flat toe is, maar bij vier woonlagen moeten alle voegen uitgedingest (weet niet hoe je dat noemt), worden. Men schijnt daarvoor destijds geen goede specie gebruikt te hebben. Woonlagen 1,2,3 en 8 zijn de klos, dus wij ontspringen de dans, maar horen alles wel degelijk natuurlijk. Gelukkig krijgen we rond de Kerstdagen een paar weken rust.
Over twee weken zit je gezellig bij oom Paul en tante Shireen, en de dinsdag dat je daar bent gaan we natuurlijk skypen. En een week daarna ben je alweer thuis. Niet te geloven hoe snel alles tegenwoordig gaat, dat was in de dagen toen wij net geëmigreerd waren, wel een tikkeltje anders.
Maar lieverd, ik ga hier een punt achter zetten, nog fijne dagen daar.
Groetjes en veel liefs, Oma -
04 December 2013 - 16:06
Elvira:
Hallo jij!
Het voelt een beetje dubbel om je voorlopig laatste blog te lezen! Misschien moet je hier in Nederland ook meer eens wat gaan schrijven, bloggen is hip toch?! Ik zal het in ieder geval gaan missen om regelmatig een schrijfsel van je te lezen! Maar ik ben ook superblij dat je weer thuis komt, ik droomde laatst dat je plotseling voor mijn neus stond als verrassing! Haha ja je moet echt terug komen! :p
Geniet er nog even heel veel van en ontspan je maar flink! Een vakantie is zeker verdiend!!
Liefs,
Elvira
-
04 December 2013 - 21:24
Janneke:
Hallo Irene,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Jammer dat al die kaarten en kadootjes niet zijn aangekomen, maar ze konden natuurlijk niet in dat postvakje, zoveel zijn het er :-)
Ik heb genoten van je leuke schrijven en wat heb je veel beleefd, wens je nog een fijne tijd in Pretoria. Goede vlucht terug naar huis.
Groetjes Janneke -
06 December 2013 - 13:14
Riek Verdoorn:
Lieve Irene
Sinterklaas is weer terug naar Spanje gevaren
en deze keer wel over heel woelige baren
met windkracht 10 vertrok hij uit Nederland
hopelijk is hij niet onderweg gestrand.
Van de koude kun jij je nu vast geen voorstelling maken
ik hoor je gewoon van de hitte verzuchtingen slaken.
Maar het is nu bijna over met je Zambia-avontuur
je zal het nog missen, het naar je blonde haren getuur!!!!
Ja, het is wel een land van extremen
dat relaxte moesten we maar eens overnemen.
Maar met dat ongedierte en insecten willen we niet ruilen
en over mislukte oogsten kunnen we alleen maar huilen.
Het is goed dat je overal kennis van hebt genomen
nu nog snel even je rapportage klaarstomen.
Een weekje vakantie, het had erger gekund
Maar lieve Irene, het zij je gegund.
We hopen je over een poosje weer in Nederland te ontmoeten
Je krijgt van ons de hartelijke groeten.
(niet van Sinterklaas) maar van Oom Dick en tante Riek
-
08 December 2013 - 10:39
Danielle:
Lieve Irene,
Wat een leuke dingen maak je toch mee! Nog van harte gefeliciteerd ! Veel succes nog met je stage en heel veel plezier in Zuid Afrika. Hoop je na de kerst weer even te spreken.
Groeten vanuit, een zoals altijd hectisch, Wageningen,
Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
