Op safari in Botswana
Door: Irene
Blijf op de hoogte en volg Irene
06 November 2013 | Zambia, Sesheke
Lieve lezers,
Oef, wat vliegt de tijd! Hoog tijd voor een nieuwe blog over mijn laatste avonturen.
Vorig weekend ben ik, zoals eerder aangekondigd, op safari geweest in Botswana. Vrijdagochtend werd ik om 6.00u opgehaald door m’n vaste taxichauffeur Mike. Om 8.00u moest ik namelijk 150 km verderop bij de grens met Botswana zijn, waar ik opgepikt zou worden door de touroperator. We waren prima op schema toen we zo’n 30 km voor de grens een flinke knal hoorden. Mike parkeerde de auto in de berm, ging op inspectie en kwam terug met een bedremmeld rapport: Jep, de linker voorband was lek. En nee, hij had geen reserveband bij zich… Laat me tussendoor even uitleggen dat de weg van Sesheke naar Kazungula nu niet bepaald de A27 is. Als je in 150 km meer dan 10 andere auto’s tegenkomt, is het ‘druk op de weg’. Op de hulp van andere bestuurders hoefden we dus niet direct te rekenen. Maar het feit bleef staan dat ik binnen een half uur de grens moest bereiken om te voorkomen dat ik, letterlijk en figuurlijk, de boot zou missen. Mike stelde voor om met een slakkengangetje verder te rijden. Dit ging een minuut of 10 goed tot de volgende, definitieve explosie. We konden nu echt niet meer verder… En daar stonden we dan. Terwijl Mike de dramatiek van de situatie uitbuitte door zich moedeloos over de motorkap te laten zakken terwijl hij zijn baas in Sesheke belde, besloot ik naar de grens te gaan liften. En warempel, binnen een minuut verscheen er een busje dat, aangespoord door mijn veelvuldige enthousiaste liftgebaren, ook nog stopte. Al gingen ze eigenlijk niet langs Kazungula, ze wilden me best even afzetten hoor. Ik wierp mezelf letterlijk in het volgestouwde busje en we raceten ervandoor. Om 8.05u rolde ik in Kazungula het busje weer uit, rende ik blindelings bijna het water in (de grens tussen Zambia en Botswana is een rivier die je moet overvaren), en bleek ik de Zambiaanse grenspost gemist te hebben. Halverwege mijn sprint terug naar de post werd ik opgewacht door een grensbeambte die had gezien dat ik haast had en de rij wachtenden bij zijn hokje kennelijk minder interessant vond. Midden op het pad stempelde hij m’n paspoort, waarna ik weer rechtsomkeert maakte en terugracete naar de rivier. Tot mijn vreugde vond ik hier de boot van de touroperator, klaar om af te meren. Ik had het gered!
Na dit kalme begin van de dag maakte ik op de boot kennis met de rest van het reisgezelschap, dat voornamelijk bestond uit vakantievierende Europeanen en Amerikanen. In Botswana passeerden we de grenspost en begonnen we de safari met een ochtendcruise in Chobe National Park. Hier kregen we alvast een voorproefje van de enorme kuddes olifanten en buffels die zich in Chobe bevinden. Uiteraard waren er ook nijlpaarden en krokodillen te spotten bij de waterkant. Na de ochtendcruise werden we overgeladen in jeeps, en gingen we op onze eerste ‘game drive’. Chobe is rijkelijk bedeeld met wildlife! Tijdens deze eerste drive zagen we onder andere de volgende dieren: olifant, buffel, giraffe, leeuw, luipaard, zebra, antilope, gnoe, impala, wrattenzwijn, baviaan, en heel veel mooie vogels. Van de Big 5 (olifant, buffel, luipaard, leeuw en neushoorn) hadden we er dus al 4 gezien. Zeker geen slechte oogst! Neushoorns zouden we helaas niet zien, want die zijn onlangs overgeplaatst naar een ander wildpark vanwege een nationaal fokprogramma.
Na de drive kwamen we aan bij het kamp. Hier stonden 8 tenten op een rijtje, met daarvoor een kring van stoelen rondom het kampvuur. Het kamp bevond zich midden in het park en was op geen enkele wijze afgescheiden van de dieren. We moesten dus oppassen, vooral met 's nachts naar het toilet gaan. Dit idee beangstigde een Duits meisje zo erg dat ik er uiteindelijk in toestemde om een tent met haar te delen. Na een gezellige avond bij het kampvuur doken we onze tenten in. Helaas lag ik tussen twee snurkers en was ik m’n oordoppen vergeten. Midden in de nacht, toen ik uiteindelijk was ingeslapen, werd ik woest wakker geschud door het Duitse meisje. Een kudde olifanten trok (bijna geluidloos trouwens, echt bizar) door het kamp en ze was doodsbang! Een gebroken nachtje dus. :) Gelukkig was ze er de volgende nacht niet, want toen was het kamp omsingeld door leeuwen. Een bijzondere ervaring! Zaterdagochtend en zondagochtend werden we om 5.30u gewekt voor de morning game drive. Rond zonsopgang vind je bij het water namelijk heel veel dieren. Hierna was er tijd voor een siësta en een douche. Zaterdagmiddag was er wederom een game drive en zondagmiddag tot slot een tweede boottocht. We hebben in deze drie dagen heel veel dieren gezien (zie foto's), en vaak van heel dichtbij! Chobe is echt een aanrader, ook vanwege de enorme variatie in het landschap. Van woestijn tot moeras en van bos tot grasvlakten, je vindt er van alles wat.
Verder werd er aan onze safari een komische noot toegevoegd door een jonge Noorse fotograaf. Op de eerste boottocht zorgden zijn enorme camera, zijn klungelige uiterlijk en zijn safarioutfit-volgens-het-boekje al voor het nodige gegniffel. Dit was echter niets vergeleken met zijn acties tijdens de game drives. Zwaar geaccentueerde uitroepen als 'Shhtooooopppppppppp', 'Move baaacccckkkkkk', 'A little forwaaaaaaardd', 'Guuuuuud', gevolgd door 'klikklikklikklikklikklikklik' (klinkt als een machinegeweer) en 'pok' (hij stootte continu z'n camera tegen de jeep en/of personen in de jeep), gevolgd door gegrinnik in de rest van de jeep, waren aan de orde van de dag. Dankzij deze jongeman hebben we de dieren in ieder geval héél goed kunnen bekijken, want hij was niet snel tevreden. In het algemeen heb ik een topweekend gehad en leuke mensen leren kennen!
Wat betreft m’n stage ben ik inmiddels in de laatste week van m’n interviewfase. Vanaf volgende week heb ik 5 weken voor het schrijven van m’n rapport en dan vlieg ik naar Zuid-Afrika voor een weekje familiebezoek voordat ik op 22 december terugkeer naar Nederland! Volgende week woensdag t/m zaterdag gaan we met het Sesheke kantoor naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Hier moet ik op het WWF hoofdkantoor een presentatie geven van m’n onderzoek tot nu toe. Gezien het feit dat ik volgende week pas begin met m’n analyse, vermoed ik dat ik het een korte presentatie zal worden. ;) Ach, in ieder geval leuk om Lusaka ook eens te bezoeken! Tot mijn vreugde is het regenseizoen inmiddels aangebroken in Sesheke en is het heerlijk koel (nooit gedacht dat ik dit serieus zou menen) met 35 graden Celsius.
Dit was het weer voor deze keer. Bedankt voor het lezen! Ik hoop dat het goed met jullie gaat in ons herfstachtige landje. Keep me posted!
Liefs,
Irene
Oef, wat vliegt de tijd! Hoog tijd voor een nieuwe blog over mijn laatste avonturen.
Vorig weekend ben ik, zoals eerder aangekondigd, op safari geweest in Botswana. Vrijdagochtend werd ik om 6.00u opgehaald door m’n vaste taxichauffeur Mike. Om 8.00u moest ik namelijk 150 km verderop bij de grens met Botswana zijn, waar ik opgepikt zou worden door de touroperator. We waren prima op schema toen we zo’n 30 km voor de grens een flinke knal hoorden. Mike parkeerde de auto in de berm, ging op inspectie en kwam terug met een bedremmeld rapport: Jep, de linker voorband was lek. En nee, hij had geen reserveband bij zich… Laat me tussendoor even uitleggen dat de weg van Sesheke naar Kazungula nu niet bepaald de A27 is. Als je in 150 km meer dan 10 andere auto’s tegenkomt, is het ‘druk op de weg’. Op de hulp van andere bestuurders hoefden we dus niet direct te rekenen. Maar het feit bleef staan dat ik binnen een half uur de grens moest bereiken om te voorkomen dat ik, letterlijk en figuurlijk, de boot zou missen. Mike stelde voor om met een slakkengangetje verder te rijden. Dit ging een minuut of 10 goed tot de volgende, definitieve explosie. We konden nu echt niet meer verder… En daar stonden we dan. Terwijl Mike de dramatiek van de situatie uitbuitte door zich moedeloos over de motorkap te laten zakken terwijl hij zijn baas in Sesheke belde, besloot ik naar de grens te gaan liften. En warempel, binnen een minuut verscheen er een busje dat, aangespoord door mijn veelvuldige enthousiaste liftgebaren, ook nog stopte. Al gingen ze eigenlijk niet langs Kazungula, ze wilden me best even afzetten hoor. Ik wierp mezelf letterlijk in het volgestouwde busje en we raceten ervandoor. Om 8.05u rolde ik in Kazungula het busje weer uit, rende ik blindelings bijna het water in (de grens tussen Zambia en Botswana is een rivier die je moet overvaren), en bleek ik de Zambiaanse grenspost gemist te hebben. Halverwege mijn sprint terug naar de post werd ik opgewacht door een grensbeambte die had gezien dat ik haast had en de rij wachtenden bij zijn hokje kennelijk minder interessant vond. Midden op het pad stempelde hij m’n paspoort, waarna ik weer rechtsomkeert maakte en terugracete naar de rivier. Tot mijn vreugde vond ik hier de boot van de touroperator, klaar om af te meren. Ik had het gered!
Na dit kalme begin van de dag maakte ik op de boot kennis met de rest van het reisgezelschap, dat voornamelijk bestond uit vakantievierende Europeanen en Amerikanen. In Botswana passeerden we de grenspost en begonnen we de safari met een ochtendcruise in Chobe National Park. Hier kregen we alvast een voorproefje van de enorme kuddes olifanten en buffels die zich in Chobe bevinden. Uiteraard waren er ook nijlpaarden en krokodillen te spotten bij de waterkant. Na de ochtendcruise werden we overgeladen in jeeps, en gingen we op onze eerste ‘game drive’. Chobe is rijkelijk bedeeld met wildlife! Tijdens deze eerste drive zagen we onder andere de volgende dieren: olifant, buffel, giraffe, leeuw, luipaard, zebra, antilope, gnoe, impala, wrattenzwijn, baviaan, en heel veel mooie vogels. Van de Big 5 (olifant, buffel, luipaard, leeuw en neushoorn) hadden we er dus al 4 gezien. Zeker geen slechte oogst! Neushoorns zouden we helaas niet zien, want die zijn onlangs overgeplaatst naar een ander wildpark vanwege een nationaal fokprogramma.
Na de drive kwamen we aan bij het kamp. Hier stonden 8 tenten op een rijtje, met daarvoor een kring van stoelen rondom het kampvuur. Het kamp bevond zich midden in het park en was op geen enkele wijze afgescheiden van de dieren. We moesten dus oppassen, vooral met 's nachts naar het toilet gaan. Dit idee beangstigde een Duits meisje zo erg dat ik er uiteindelijk in toestemde om een tent met haar te delen. Na een gezellige avond bij het kampvuur doken we onze tenten in. Helaas lag ik tussen twee snurkers en was ik m’n oordoppen vergeten. Midden in de nacht, toen ik uiteindelijk was ingeslapen, werd ik woest wakker geschud door het Duitse meisje. Een kudde olifanten trok (bijna geluidloos trouwens, echt bizar) door het kamp en ze was doodsbang! Een gebroken nachtje dus. :) Gelukkig was ze er de volgende nacht niet, want toen was het kamp omsingeld door leeuwen. Een bijzondere ervaring! Zaterdagochtend en zondagochtend werden we om 5.30u gewekt voor de morning game drive. Rond zonsopgang vind je bij het water namelijk heel veel dieren. Hierna was er tijd voor een siësta en een douche. Zaterdagmiddag was er wederom een game drive en zondagmiddag tot slot een tweede boottocht. We hebben in deze drie dagen heel veel dieren gezien (zie foto's), en vaak van heel dichtbij! Chobe is echt een aanrader, ook vanwege de enorme variatie in het landschap. Van woestijn tot moeras en van bos tot grasvlakten, je vindt er van alles wat.
Verder werd er aan onze safari een komische noot toegevoegd door een jonge Noorse fotograaf. Op de eerste boottocht zorgden zijn enorme camera, zijn klungelige uiterlijk en zijn safarioutfit-volgens-het-boekje al voor het nodige gegniffel. Dit was echter niets vergeleken met zijn acties tijdens de game drives. Zwaar geaccentueerde uitroepen als 'Shhtooooopppppppppp', 'Move baaacccckkkkkk', 'A little forwaaaaaaardd', 'Guuuuuud', gevolgd door 'klikklikklikklikklikklikklik' (klinkt als een machinegeweer) en 'pok' (hij stootte continu z'n camera tegen de jeep en/of personen in de jeep), gevolgd door gegrinnik in de rest van de jeep, waren aan de orde van de dag. Dankzij deze jongeman hebben we de dieren in ieder geval héél goed kunnen bekijken, want hij was niet snel tevreden. In het algemeen heb ik een topweekend gehad en leuke mensen leren kennen!
Wat betreft m’n stage ben ik inmiddels in de laatste week van m’n interviewfase. Vanaf volgende week heb ik 5 weken voor het schrijven van m’n rapport en dan vlieg ik naar Zuid-Afrika voor een weekje familiebezoek voordat ik op 22 december terugkeer naar Nederland! Volgende week woensdag t/m zaterdag gaan we met het Sesheke kantoor naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Hier moet ik op het WWF hoofdkantoor een presentatie geven van m’n onderzoek tot nu toe. Gezien het feit dat ik volgende week pas begin met m’n analyse, vermoed ik dat ik het een korte presentatie zal worden. ;) Ach, in ieder geval leuk om Lusaka ook eens te bezoeken! Tot mijn vreugde is het regenseizoen inmiddels aangebroken in Sesheke en is het heerlijk koel (nooit gedacht dat ik dit serieus zou menen) met 35 graden Celsius.
Dit was het weer voor deze keer. Bedankt voor het lezen! Ik hoop dat het goed met jullie gaat in ons herfstachtige landje. Keep me posted!
Liefs,
Irene
-
06 November 2013 - 18:47
Femke:
Wow, wat een avonturen weer! Ik zie je gewoon rennen voorbij die grenspost :)!
En die foto's zijn super, JALOERS! Die olifant is zo euforisch dat hij aan land is dat hij speciaal ff naar jou tettert, hoe cool!
Geniet er nog lekker van! X Femke -
06 November 2013 - 18:56
Pa:
Hallo lieve dochter,
Ik ben blij te horen dat je 35 graden al koel begint te vinden. De 11 graden hier vandaag zou je behoorlijk tegenvallen. In december is het verschil nog groter. Wij zullen wel een paar winterjassen meenemen als we jou net voor de Kerst weer op Schiphol komen ophalen. Voor een weekendje op safari heb je wel ontzettend veel dieren gezien. Gelukkig zagen ze 's nachts jouw tent ook staan en is er geen olifant gestruikeld. Hoe ben je van Kazungula weer terug gegaan naar Sheseke? Is Mike je weer op komen halen? Of dacht je: liften is een stuk goedkoper? Je had wel geluk dat er op de heenweg net een busje langskwam. Sterkte met het verwerken van je interviews en je presentatie in Lusaka volgende week. Een tripje van ongeveer 600 kilometer naar Lusaka.Je reist wat af!
Groeten en liefs, Pa en Ma.
-
06 November 2013 - 21:54
Eline:
Ha Irene,
Zo je hebt weer heel wat meegemaakt en gezien. Jij effe geluk dat je toch nog op tijd was bij de boot!
Zal stressen geweest zijn.
Hele mooie foto's! Dat kun je je hier niet voorstellen zeg, dat je aan het kamperen bent tussen de olifanten en leeuwen enz. Stel je voor dat er zo'n olifant op je tent trapt.
Succes je laatste week met je interviews en met je presentatie!
Tijd gaat inderdaad heel snel! Voor je het weet is het kerst :).
Liefs Eline -
06 November 2013 - 22:10
Annelies De Jager:
Wauw, Ireen.
Echt heel gaaf zeg.
Al die dieren en dan heel dicht bij. Ik zou echt zo weer teruggaan.
Volgende keer ga ik met je mee hoor. Daar heb ik wel n paar km liften voor over ;-)
Succes komende weken met het schrijven v je rapport en je presentatie.
Geniet daarna baye lekker in Zuid-Afrika en kom veilig weer thuis met de kerst.
Groetjes Annelies -
06 November 2013 - 23:00
Oma Van Loosen:
Ha, lieve kleindochter,
Geweldig weer, wát een gezellig verhaal, en alweer verlucht met mooie foto's. Best griezelig, hoor, dat je zo midden tussen het gedierte moest slapen, zonder afrastering, dat hebben we in de Kruger Wildtuin nooit beleefd. Je hóórde daar de dieren wel brullen, maar behalve de kleine beesten, zoals apen, hyena's enz. kwamen die grote niet in de buurt van de hutten. Ja, je sliep in van die mooie rondawels, en in kamp Berg-en-Dal hadden we zelfs echte huisjes. Dat de olifanten zomaar door zo'n kamp banjeren lijkt me niet eens zo ongevaarlijk. Maar het is wel een geweldige belevenis.
Heerlijk dat het wat afgekoeld is, al vinden wij hier 35* nog best warm!! Maar voor jou daar zal het wel echt schelen. Het is eigenlijk niet te geloven dat je daar alweer je langste tijd hebt gehad, je bent er nu zeker ruim acht weken, en over acht weken ben je alweer ruim een week thuis, zit ik net uit te rekenen.
Bij jou mag het regenen, hier regent het ook, al dagen lang, af en aan. Helemaal niets aan, maar we zitten in de herfst en dan kan je dit weer verwachten.
Ik laat het hierbij, Opa heeft je verslag nog niet eens gelezen, we zijn naar de kerk geweest (dankdag), daarna even TV gekeken en koffie gedronken, toen samen afgewassen en nu ben ik dan even naar mijn kamertje geglipt, wist dat er weer een verslag was, want net voor we de deur uitgingen zag Opa het op zijn playbook verschijnen.
Succes met al je bezigheden en tot een volgende keer! Liefs en groetjes, Oma -
07 November 2013 - 04:04
Tante Ria V:
Lieve Irene,
Kostelijk om steeds je verslagen te lezen,wat beleef jij daar veel zeg.
Jij hebt wel een risico genomen met dat liften,wie weet had een baviaan je meegenomen......
Je hebt ook hele mooie foto's gemaakt,wrs door de rits van je tent heen genomen gezien al die wilde dieren om je heen,brrrrrrr,maar wel heeeeel leuk.
Succes met je presentatie he!
Hgr Tante Ria V -
07 November 2013 - 12:22
Denise:
Hey Irene!
Wow, wat een mooie foto's! Die olifant is echt geweldig :) En wat een avonturen weer, dat je dat Duitse kind niet geslagen hebt vind ik een medaille waard (ik weet niet of ik me in zou kunnen houden :P).
En ja, maak me maar jaloers met je 35 graden. In het mooie Belgie regent t alleen maar...
Heel veel succes met je presentatie en veel plezier nog :)
Xx en liefs,
Denise -
07 November 2013 - 20:41
Maarten:
Hoihoi,
Leuk verhaal weer en super foto's! Ik ga meteen terug verlangen naar Afrika.
Veel plezier in Lusaka en tot je volgende blog.
Groetjes,
Maarten -
07 November 2013 - 22:33
Tante Alie En Oom John:
Ha Irene,
We genieten iedere keer weer van je leuke verhalen!
Wat een gestress om in Botswana te komen: ik zie het helemaal voor me! Je hebt wel mazzel gehad dat er toch net een busje voorbij kwam op die 'A27 '!
Mooie foto's, het doet ons toch een beetje denken aan de Kruger Wildtuin. Fijn dat je er zo van
genoten hebt.
Heel veel succes toegewenst met je onderzoek en je presentatie, doe de familie in Zuid Afrika de groeten en
alvast een heel goede terugreis toegewenst!
oom John en tante Alie -
10 November 2013 - 11:31
Anne:
Hahaha die olifant, wat een held! Chobe lijkt me fantastisch. En leuk verslag weer!
Veel succes en plezier in je laatste maand daar. Kom je snel een keer naar Wageningen als je weer in Nederland bent?
xx Anne -
11 November 2013 - 16:55
D.Verdoorn:
Hallo Irene
Je hebt weer heel wat meegemaakt. Bij het lezen van de lekke band moest ik gelijk denken aan het boek" De blanke Masai". Zij beschrijft een zelfde situatie (prachtig boek trouwens). Wijzelf beleefden bij de grens van Z.A. naar Swaziland het volgende: We moesten met de groep van ons reisgezelschap in de rij gaan staan om ons paspoort af te laten stempelen in een klein grenskantoortje, waar een zeer ongeïnteresseerde douanebeambte de diverse paspoorten van onze voorgangers bekeek.
Langs onze rij liepen 2 Z.Afr. mannen heel druk pratend, maar heel sneaky naar voren. Zomaar ineens stonden ze vooraan bij het kantoortje en gingen naar binnen. Zodra ze voor het loket stonden, kwamen vanachter uit de rij waar wij stonden, een hele familie en liepen zo de rij voorbij en gingen op de bankjes binnen in het kantoortje zitten. Die 2 mannen lieten toen alle paspoorten zien van de gehele familie. Maar ze hadden niet op onze Z.A. gids gerekend. Deze stormde naar binnen en ging me daar een partij stampij staan te maken, met als gevolg, dat de twee mannen, incl. de gehele familie weer achteraan de rij moesten gaan staan en ons reisgezelschap naar binnen mocht en in no-time de paspoorten gestempeld werden en wij door konden reizen. Het lijkt een beetje op jouw verhaal, alleen mocht jij door en hoefde niet terug in de rij.
Je bent ook een bofkont hoor. Zelfs een luipaard gefotografeerd. Die hebben wij dus niet gezien. (jaloers) We kunnen alles zo voor ons zien gebeuren, zoals je alles beschrijft. We hebben het zelf ook meegemaakt wat de safari betreft en teren nog altijd op de herinnering.
Het is een heel verhaal geworden, maar we wensen je verder alle succes toe bij het schrijven van je verslag . Dit zal best lukken gezien de verslagen, die wij al van je gelezen hebben.
We wensen je nog een heel goede tijd toe en zien uit naar je volgende verslag.
Groeten Oom Dick en Tante Riek -
12 November 2013 - 20:21
Lianne Oskamp:
Wauwww Irene, wat een super mooie foto's en wat gaaf om al die prachtige dieren te zien en daartussen te kamperen. Leeuwen om het kamp lijkt me toch wel een beetje eng hoor ;)
En wat een stress joh om op tijd bij de grens te komen. Maar gelukkig dat je het gehaald heb.
Veel succes met het schrijven van je rapport. Wel lekker dat je je laatste interviews zo ongeveer gehad hebt. Geniet nog van de laatste weekjes en voor je het weet zien we elkaar weer!!
Veel liefs Lianne -
12 November 2013 - 22:11
Arianne Van Loosen:
He Iers,
Wat een leuk verslag weer zeg! Wel spannend hoor met die olifanten en leeuwen, zou niks voor mij zijn ;-)
Succes volgende week met je presentatie! Komt vast goed! ;-)
Liefs en x van ons uit Sliedrecht -
26 November 2013 - 22:54
Fam. Verdoorn:
Hallo Irene
Komen er net achter dat je vandaag jarig bent. Van harte gefeliciteerd en veel gezondheid en geluk toegewenst voor de toekomst.
Groetjes oom Dick en Tante Riek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
